Santiago, volledig omsingeld door de bergen, wentelt zich zelfvoldaan in een loden zon. 's Namiddags is het hier 35 graden, meer zelfs dan de Chilenen kunnen verdragen. In het Natalislang instituut krijgen we les van Luz. Ze is Chileense maar woonde tot voor kort 20 jaar in Australië en dat zorgt voor een mooie invalshoek op het land. Maar ik verdenk haar ervan Belgische te zijn, meer bepaald uit Ertvelde en zus van ene E.W. Hoe kan men anders op zo´n manier "Fantastico" uitspreken. Ga nu vooral niet gaan denken dat ons Spaans al zo goed is. Maar er wordt aan gewerkt, 5 uur per dag. En geloof me: het is lastig,moeilijk en zwaar. En het is vooral frustrerend want hier in Chili wordt ontzettend slecht Spaans gesproken. Heel rap, slechte articulatie en heel veel slang maw West Vlaams Spaans. We begrepen de mensen beter in Peru dan hier. Ter illustratie van dit fenomeen. Er is een boekje op de markt "How to survive in Chili WITH Spanish" Een ander illustratief vb. Enkele dagen terug hingen we wat rond op de Plaza de Armas. Een statig heertje op leeftijd duwde zich tussen mijn buur en mij, de schaduw als excuus inroepend. Hij wilde gewoon babbelen met toeristen. Zijn opener kon tellen: "in Chili spreekt men geen Spaans". Trouwens, toen het onvermijdelijke Belgica viel, schakelde hij prompt over in de taal van Voltaire, de taal van de intelligensia. Dat Engels was maar niks, zei ie, de taal van het platte kapitalisme van Noord Amerika. Hij citeerde met veel poeha uit Le Monde en Der Spiegel. Kortom ik had te doen met een Bourgeois. Hij was zijn carrière lang werkzaam bij La Mercurio, de oudste en beste krant van ´t land en dus een ideale gesprekspartner doorheen de politieke geschiedenis van Chili. Boeiend) Mijn eerste indrukken van Chili, of beter Santiago de Chile? Op en top modern en Westers. Het kan perfect de vergelijking weerstaan met een Europese of N-Amerikaanse grootstad. Er is een perfect werkend, veilig en goed onderhouden metronet, meer dan 10000 bussen in de stad, 10-tallen luxe shoppingcenters en -straten,sfeervolle zuiderse wijken vol restaurantjes en cafe´s, meer dan 20 theaters (we pikten al een uurtje theater mee), waardevolle musea en heel veel pleintjes uitgestrooid tussen de grote verkeersaders. Hier komen alle verliefde koppeltjes even op adem, of juist niet natuurlijk. En, sorry, ik ben nog aan het afkicken maar ook in de jeansmode zijn ze volledig mee.

De auteur van één van onze leesboeken beweert dat dit de overcompensatie is na het Pinochet-regime. Zou kunnen, maar ik ben er nog zo zeker niet van na onze eerste gesprekjes in straat, in ons gastgezin,... Pinochet heeft hier een heel andere reputatie dan bij ons blijkbaar. Maar het is nog te vroeg om nu al te concluderen. Dit volgt ongetwijfeld wel binnen een maandje of zo.

Ondertussen hebben we vandaag voor de laatste maal gestruikeld over de Spaanse j, g, h, ll, v en b om het dan nooit meer of onmiddellijk te vergeten. Vannacht vertrekken we met de nachtbus naar het Zuiden. te vaje bien

Barrrt y inke