Jep overwinteraars,

Nieuws van de trekvogels uit het Zuiden. En ja, je las het goed in de titel: we vlogen een weekje door Z-Argentinie. Vanuit Punta Arenas, de meest zuidelijk gelegen stad - die naam waardig - in Chili, reisden we 850 km verder naar het Argentijnse Ushuaia. We staken de Straat van Magellaen per ferry over in het (korte) gezelschap van een dolfijn en zetten zo voet aan wal in Vuurland. Toen Magellaen voor het eerst door dit zeekanaal voer staken de Selknam indianen grote vuren aan om het hinterland te signaleren van vreemde overkomst. Magellaen berichtte de koning hierover en sprak van Tierra del Humo (=het land van Mortier, euh de rook). Waar rook is, is vuur oordeelde de koning en hernoemde het land tot Tierra del Fuego (=Vuurland). Wij dus, zonder rookpluimen en met het vuur in ons broek naar Ushuaia. Het meest zuidelijkste stadje ter wereld en uitvalsbasis voor Antarctica, al beken ik in alle eerlijkheid dat Puerto Williams nog zuidelijker ligt. Dit is echter een Chileense marinebasis. Zij die beweren dat Ushuaia enkel goed is om aan in te kleuren op je eigen reisatlas en een t-shirt te kopen als bewijs van je korte aanwezigheid geven we ongelijk. Dan hebben ze het N.P. Tierra del Fuego niet doorkamd. Dat deden wij wel tot onze voeten er pijn van deden. Prachtige groene meren met besneeuwde bergtoppen, gletsjers, beverdammen, ibissen en roofvogels... Het stadje heeft anders ook wel iets. Terug die kleurrijke huisjes maar hier wel in de onmogelijkste maten en ruimtes. De stad is duidelijk uit zijn voegen aan het barsten. Buiten de oude stadskern zijn de meeste huisjes niet groter dan een modaal Belgisch tuinhuis.Je ziet ook veel van die 3-hoekjes zoals in onze vakantiedorpen aan zee. De Argentijnen komen hier het toeristengoud zoeken maar velen hebben op het eind van hun loon een stukje maand over, denk ik. We kampeerden op de flank met zicht op de Beagle Canal en zaten 's avonds bij de stoof met de Argentijnse Andinisten. En zoals het past in dit sabbath-jaartje kunnen de plannen wel eens wijzigen. Je zal wel vernomen hebben van ons Martine Tanghe dat het economisch niet zo goed gaat in Argentinie. Voor ons, buitenlandse toeristen, is dit echter een zegen. We wisselen 1 USD voor 1.9 Arg Pesos, twee maand geleden was het nog 1 tegen 1.Alles is dus ongeveer voor de helft goedkoper. We vlogen dan maar vanuit Ushuaia op El Calefate, de uitvalsbasis voor het NP Los Glaciares. 6000 km2 groot en van N tot Z volledig bedekt met ijs. Campo del Hielo. Wij dus, met rugzak en tent en zonder schaatsen, naar de Perito Moreno gletsjer. Moeilijk te beschrijven hoe je zo´n gigantische ijsmassa ervaart. Vanop de andere oever van de Brazo Rico kijk je op een 6 km lange blauw witte ijsmuur van 50 tot 70 m hoog. Om de paar minuten breekt er een ijsschots af en dondert met een brute, fatalistische kracht in het kolkende grijsblauwe water. Een cirkelvormige golfslag deint dan verder uit in het emerald groene gletsjermeer. Dit betekent ook om de paar minuten een bombastisch gekraak als een burrelende donderslag. We vergaapten ons 4 uur aan het spektakel. het blijft fascineren, 257 km2 ijs die 2 m per dag verschuift. 's Avonds kampeerden we op een kleine camping in het NP aan de rand van het meer met drijvende ijsschotsen en zicht op de gletsjer.'s Morgens was ik de zon voor, wandelde moederziel alleen langs het meer en zag hoe het ijs geleidelijk gloeiendrood kleurde: een kippevel-moment. Daarvoor doen we het dus, daarvoor dient zo'n jaartje. Ondertussen zijn we vandaag in Puerto Natales na een urenlange, hobbelige rit doorheen eentonige Argentijnse pampa. Onze rugzakken staan klaar om morgen te starten aan de moeder der trekkings in Z-Amerika: het Torres del Paine-circuit. 10 dagen. Argentinie beviel ons wel. Het was kort en dus voorbarig om veel te concluderen. Maar we vonden de mensen opener en hartelijker dan in Chili. Ze leken ons spontaner en van die crisis hebben wij niets gemerkt. Fernando van de camping in Ushuaia frustreerde zich wel aan het militaire verleden waarvan zij nu de rekening betalen in de vorm van een scheefgetrokken economie. Maar ze nemen het hier wel zoals het komt. Dit jaar had hij 50 % kampeerders minder (de Argentijnen stellen hun verlof uit of af dit jaar) maar het was hem niet aan te zien. Hij bleef vriendelijk en zeurde niet.Dat doen wij ook niet. We genieten nog steeds van ieder moment

Bovenkant pagina